مدرسه فمینیستی -گفتیم سیمین خانم سفرخوش،اماروزجهانی زنِ ما، بدون کلامی از شما؟ گفت هرگز بی کلامی برای زنان کشورم پای درراه سفرهای دور نمی گذارم. گفتیم سیمین خانم فردا راهی هستید پس روز زن چه از قول اتان بنویسیم؟ گفت نیمه شب از هول گوشزدهای اتان بیدار شدم و خواب وبیدار دردل برایتان چیزهایی نوشتم ،زود قلم بردار وبنویس مباد که مجنونی سفر و پیری عمر همه را باخود ببرد... وچنین گفت :
می گویند ، چه کسی این کسره اضافه اختصاصی را به دنبال واژه "روز" نهاده است تا آن را برای همیشه ازآن "زن" کند؟
می گویم ، دست های ظریف و ساق و ساعد پیروزمندِ اوست که از هر درخت معرفت سیبی ، و از هر کشتزارارادت خوشه ای ، توشه راه دراز سده ها کرده است تا او را بضاعت همسری و مادری و برابری بخشد.
"پس
مریزاد دستی که مرخستگان را
دوای دل و مرهم جان فرستد"
و خجسته باد روزی که ویژه این دست است.
منبع:
http://feministschool.com/spip.php?article4423
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما بلافاصله منتشر خواهد شد. این بلاگ خبری، امکانات اندکی دارد و براساس اعتماد و خودکنترلی اداره می‌شود. لطفا از موضوع خارج نشوید و خویشتندار باشید.